Hymn 136

Anne Steele (1716-1778)

​​God our Refuge

Deut. 33. 27; Ps. 9. 9; 46. 1

Dear Refuge of my weary soul,
On thee, when sorrows rise,
On thee, when waves of trouble roll,
My fainting hope relies.

To thee I tell each rising grief,
For thou alone canst heal;
Thy word can bring a sweet relief
For every pain I feel.

But O! when gloomy doubts prevail,
I fear to call thee mine;
The springs of comfort seem to fail,
And all my hopes decline.

Yet, gracious God, where shall I flee?
Thou art my only trust;
And still my soul would cleave to thee,
Though prostrate in the dust.

Hast thou not bid me seek thy face,
And shall I seek in vain?
And can the ear of sovereign grace
Be deaf when I complain?

No; still the ear of sovereign grace
Attends the mourner’s prayer;
O may I ever find access
To breathe my sorrows there!

Thy mercy-seat is open still;
Here let my soul retreat;
With humble hope attend thy will,
And wait beneath thy feet.

Terug

Vertical Divider

God onze Toevlucht

Deuteronomium 33:27, Psalm 9:10, 46:2

​O Schuilplaats van mijn bange hart!
Als ik door golven loop, 
Of stijgend water mij verwart,
Biedt U alleen mij hoop.

Tot U roep ik in elk gevaar, 
Want U geneest en hoort. 
In elke pijn die ik ervaar, 
Vertroost alleen Uw Woord. 

Als ongeloof zijn stem verhoogt, 
Bent U toch ook mijn God? 
De bron van troost lijkt opgedroogd,
En heel mijn hoop verdort. 

Genadig God, waar anders heen? 
Ik zoek U in gemis. 
Want ik vertrouw op U alleen, 
Hoewel het donker is. 

U zegt mij toch tot U te gaan? 
U hoort toch in de nacht?
Dan kan het oor van Uw genâ
Niet doof zijn voor mijn klacht!

Uw vrije goedheid geeft gehoor,
U hoort de boetestem.  
Verleen mij steeds een gunstig oor
Voor wat mijn borst beklemt. 

Ik nader Uw genadetroon,
Want daar is overvloed; 
Recht nederig is nu mijn toon, 
Ik wacht hier aan Uw voet.

(Berijmd)