Hymn 247

John Ryland (1753-1825)
Desiring to love and delight in God
Ps. 37. 4,5

O Lord, I would delight in thee,
And on thy care depend;
To thee in every trouble flee,
My best, my only Friend.

When all created streams are dried,
Thy fullness is the same;
May I with this be satisfied,
And glory in thy name.

Why should the soul a drop bemoan,
Who has a fountain near –
A fountain which will ever run
With waters sweet and clear?

No good in creatures can be found,
But may be found in thee;
I must have all things, and abound,
While God is God to me.

O that I had a stronger faith,
To look within the veil;
To credit what my Saviour saith,
Whose words can never fail.

He that has made my heaven secure
Will here all good provide;
While Christ is rich, I can’t be poor;
What can I want beside?

O Lord, I cast my care on thee;
I triumph and adore;
Henceforth my great concern shall be
To love and praise thee more.
Vertical Divider
Begeerte om God lief te hebben en zich in Hem te verlustigen
Ps. 37:4,5
O Heere, in U wil ik mij verlustigen,
En op Uw zorg mij verlaten;
Naar U vluchten in elke moeite,
Mijn beste, mijn enige Vriend.

Wanneer alle geschapen stromen opgedroogd zijn,
Blijft Uw volheid hetzelfde;
Moge ik daarmee verzadigd zijn,
En roemen in Uw Naam.

Waarom zou de ziel over een druppel klagen,
Die een fontein nabij zich heeft –
Een fontein die voor altijd zal stromen
Met zoet en helder water?

Geen goed kan er in schepselen gevonden worden,
Maar kan in U gevonden worden;
Ik moet alles en meer dan alles hebben,
Want God is God voor mij.

O, dat ik een sterker geloof had,
Om achter het voorhangsel te zien;
Om te geloven wat mijn Zaligmaker zegt,
Wiens Woord nooit kan falen.

Hij die mij van een plaats in de hemel heeft verzekerd
Zal hier in al het goede voorzien;
Als Christus rijk is, kan ik niet arm zijn;
Wat zou ik nog meer willen?

O Heere, ik werp mijn zorg op U;
Ik triomfeer en aanbid;
Voortaan zal mijn grootste zorg zijn
Om U meer lief te hebben en te loven.
Vertaling: Ruth Pieterman & Pieter Zuidijk
Berijming
O Heer’, in Wie ik mij verblijd’, 
Uw zorg voor mij is groot;
Tot U vlucht ik in elke strijd,
Mijn beste Bondgenoot.

Al dreigt hier dorre wildernis, 
Uw volheid blijft, o Heer’; 
Ik wens dat die mijn vrede is, 
En dat ik U vereer. 

De ziel die aan verkwikking denkt, 
Zoekt dringend een fontein – 
Een bron die altijd water schenkt,
Zo helder, koel en rein.

Geen mens die nog iets goeds bevat, 
Maar goed blijft Uw gebod;
Dan heb ik alles, meer dan dat, 
Waar God Zich toont mijn God. 

O, dat ik vaster U vertrouw, 
En kijk voorbij ’t gordijn, 
In Jezus meer geloven zou, 
Wiens woorden waarheid zijn. 

Die grote God schenkt in Zijn Lam
Het goede, keer op keer;
Is Christus rijk, nooit ben ik arm;
Wat wil ik dan nog meer?  

Dus werp ik al mijn zorg op U
En ik aanbid U, Heer’;
Mijn grootste zorg is daarom nu: 
‘k Bemin U liever meer.