Hymn 269

Isaac Watts (1674-1748)

Gods’s tender Care of his Church

Isaiah 49.16-16
Now shall my inward joys arise,
And burst into a song;
Almighty love inspires my heart,
And pleasure tunes my tongue.

God on his thirsty Zion-hill
Some mercy-drops has thrown,
And solemn oaths have bound his love
To shower salvation down.

Why do we, then, indulge our fears,
Suspicions, and complaints?
Is he a God, and shall his grace
Grow weary of his saints?

Can a kind woman e’er forget
The infant of her womb?
And ’mongst a thousand tender thoughts,
Her suckling have no room?

Yet, says the Lord, should nature change,
And mothers monsters prove,
Zion still dwells upon the heart
Of everlasting love.

Gods tedere zorg voor Zijn Kerk

Jesaja 49:15-16
Nu zullen mijn innerlijke vreugdes zich verheffen,
En uitbreken in een lied;
Almachtige liefde bezielt mijn hart,
En vreugde stemt mijn tong.

God heeft op Zijn dorstige Sions-heuvel
Enige genade droppelen geworpen,
En plechtige eden hebben Zijn liefde gebonden
Om heil uit te storten.

Waarom dan, geven wij toe aan verschrikkingen,
Wantrouwen en beschuldigingen?
Is Hij een God, en zal Zijn genade
Moede worden van Zijn heiligen?

Kan een goede vrouw ooit vergeten
De zuigeling haars buiks?
En temidden van duizend tedere gedachten,
Zou haar zuigeling geen plaats hebben?

Nochtans, zegt de Heere, al zou de natuur veranderen,
En moeders monsters blijken te zijn,
Sion blijft op een hart
Van eeuwige liefde rusten.
Vertaling: Pieter Zuidijk