Hymn 927
Anne Steele (1716-1778)
Thou art my hope in the day of evil
Jer. 17.17
Thou only Sovereign of my heart,
My Refuge, my Almighty Friend; And can my soul from thee depart, On whom alone my hopes depend? Whither, ah! whither should I go, A wretched wanderer from the Lord? Can this dark world of sin and woe One glimpse of happiness afford? Eternal life thy words impart; On these my fainting spirit lives; Here sweeter comforts cheer my heart, Than all the round that nature gives. Let earth’s alluring joys combine, While thou art near, in vain they call; One smile, one blissful smile of thine, Thou dearest Lord, outweighs them all. Thy name my inmost powers adore, Thou art my life, my joy, my care; Depart from thee? – ’tis death – ’tis more; ’Tis endless ruin, deep despair! Low at thy feet my soul would lie; Here safety dwells and peace divine; Still let me live beneath thy eye, For life, eternal life, is thine. |
Gij zijt mijn Toevlucht ten dage des kwaads
Jeremia 17:17
Gij alleen zijt de Soevereine van mijn hart,
Mijn Schuilplaats, mijn Almachtige Vriend; En kan mijn ziel van U scheiden, Op Wien mijn hoop alleen vertrouwt? Waar, ach! Waar zou ik heen moeten gaan Een ellendige afdwaler van de Heere? Kan deze donkere wereld vol zonde en ellende Eén straal vreugde geven? Uw woorden schenken eeuwig leven; Van dezelve leeft mijn bezwijkende geest; Daarin verblijden zoete vertroostingen mijn hart, Meer dan alles wat de natuur geeft. Al de verleidende vreugdes van de aarde tezamen Roepen tevergeefs als Gij nabij zijt; Eén glimlach, één gelukzalige glimlach van U, Gij dierbaarste Heere, gaat die alle te boven. Mijn binnenste krachten hebben Uw Naam lief, Gij zijt mijn leven, mijn vreugde, mijn bekommering; Van u scheiden? Het is de dood, het is meer, Het is eindeloze ellende, diepe wanhoop! Ik begeer nederig aan Uw voeten te liggen, Daar is het veilig en is er hemelse vrede; Laat mij steeds onder Uw oog leven, Want leven, eeuwig leven, is Uwe. Vertaling: Pieter Zuidijk
|