In een oude Gospel Standard stond een brief van iemand uit New York die deze schreef toen er in de VS een nationale dankdag werd voorgeschreven. Hij schrijft dan hoe hij werkelijk dankdag heeft mogen houden.

Deze dag is door de gouverneurs van 19 Staten apart gezet om dankdag te houden. Velen komen samen in hun gemeente om voor de vorm een kerkdienst bij te wonen. Zij zeggen dat zij de grote Weldoener van het heelal danken omdat Hij hen in het afgelopen jaar van zo veel levensmiddelen voorzien heeft. Ik zou ook graag een lofbetuiging willen opschrijven en de gezegende God willen danken voor Zijn vele onuitsprekelijke goedertierenheden die Hij mij heeft bewezen sinds ik op deze wereld ben gekomen.

Devizes,  30 januari (jaar onbekend)
 
Mr. H.
 
Mijn lieve vriend,
Zondag vond ik een Schriftgedeelte dat mijn toestand nauwkeurig beschreef. In verleden tijden heb ik in dezelfde gezegende Schrift troost gevonden en zondag werden de woorden tijdens het preken als een verzachtende pleister op mijn wonden gelegd.

Mijn lieve vriend, het is nu een lange tijd geleden sinds ik in staat geweest ben om u te schrijven. Ik zal echter de zoete ogenblikken niet vergeten, die ik besteed heb in het spreken met u. Zij zijn nu voorbij en weggegaan. Vijftien of zestien maanden geleden verwachtte ik niet meer dat ik het licht zou krijgen dat nodig was om mijn weg te bezien. Veel minder verwachtte ik dat ik nog in staat zou zijn om u te schrijven.

Zeer geliefde vrienden,

Wees gegroet! Moge de vrede van God op u rusten. Want gij zijt waardig. Onwaardig in uzelf, maar waardig in Jezus. O, wat is het toch gezegend om dit te mogen voelen!
Ik twijfel er niet aan dat u teleurgesteld bent vanwege het feit dat u niet eerder een brief van mij gehad hebt. Maar, lieve vriend van me, u moet het me wel vergeven en door de vingers zien, want zo vlug als ik begin te schrijven, zo vlug worden de hindernissen vermeerderd. Maar hoe vaak is mijn ziel niet verfrist geworden en heeft mijn ziel zich niet verheugd in de vertroosting die ik heb als ik op deze wijze in contact ben met mijn vrienden in de Heere. Dit is tot nu toe een gezegende en begerenswaardige bezigheid voor mij geweest.
Dit weet de satan ook heel goed. Daarom probeert hij dit te verhinderen en hij kwelt me zoveel hij maar kan. Dit is zo erg, dat ik soms radeloos ben en denk dat ik het maar nooit meer zal wagen om over geestelijke zaken te schrijven.