Schriftgedeelte: Exodus 17:8-16

Dit was de eerste keer dat God ooit beval dat iets in een boek zou geschreven worden. Denk aan de opmerkelijke dingen die tevoren gebeurd waren. Om slechts één voorbeeld te nemen: de doorgang door de Rode Zee. Nooit gaf God een bevel dat het in een boek zou geschreven worden. Maar ditmaal deed Hij het. Welnu, als we het overwegen, het was een zeer bijzonder tafereel. Er vindt een slag plaats, een strijd tussen de Israëlieten aan de ene zijde en de Amalekieten aan de andere zijde. Het is een vreemde strijd. Op het ene moment schijnt het dat de Israëlieten de Amalekieten terugdrijven, en dan plotseling verandert het en de Amalekieten beginnen de Israëlieten terug te drijven. En dan gaat er een tijd voorbij en het verandert opnieuw, dan houdt dat weer op en zo gaan zij de gehele dag voorwaarts en achterwaarts. Het is een zeer ongewone, vreemde strijd. Maar indien u in een andere richting zou kunnen kijken, dan zou u de andere zijde kunnen zien. U zou een oude man op de hoogte van een heuvel kunnen zien; soms zijn zijn handen opgeheven en soms zijn zij neergelaten, en op een bepaalde verborgen wijze is dit alles verbonden met deze strijd. Als de handen van deze oude man opgeheven zijn, wint deze kant, en als zijn handen neergelaten zijn, wint de andere zijde. Als er één plaats in de Schrift is die ons de waarde van de voorbede leert, dan is het dit. Als er één hoofdstuk is dat ons het ware belang van de voorbede meedeelt, dan is dit het. Er was een helder, duidelijk verband tussen de overwinning van Gods volk en de biddende Mozes.

Schriftgedeelte: Hebreeën 12:18-29.

Opnieuw komen wij vanavond samen voor het gebed. Als we ons begeven tot het verzoendeksel[1], tot de troon der genade, mogen wij slechts één ding voor ogen hebben. Er is slechts één punt waarop ik u zou willen wijzen vanavond: het komen tot Jezus en Zijn dierbaar bloed. Het is dit: Het bloed der besprenging, dat betere dingen spreekt dan Abel. De verwijzing is naar die vreselijke eerste moord toen Kaïn zijn broeder Abel doodsloeg en toen God zei: Daar is een stem des bloeds van uw broeder, dat tot Mij roept van den aardbodem. O, wat een stem was dat! Waarlijk, het was een roep om wraak, rechtvaardige wraak. Het was een roep die de hemel bereikte. Het was een roep die inging in de oren Gods. Het was een roep die verhoord werd in de ernstige zaak van Kaïn. Nu, de apostel spreekt hiervan. Waarom het gaat is dat het bloed van Abel, het eerste menselijke bloed dat ooit gestort was, sprak, en het sprak luid. Waarom het gaat is dat als het bloed van Abel spreekt, spreekt het bloed van Jezus dan niet? En als het bloed van Abel luid spreekt, spreekt het bloed van Jezus dan ook niet luid? En als het bloed van Abel het uitroept, roept het bloed van Jezus het dan ook niet uit?