Schriftgedeelte: Lukas 10 vers 30-37.

Er zijn velerlei gezichtspunten aan deze belangwekkende gelijkenis. Dit is de zaak: dat het Jezus zo liefelijk uiteenzet in het Evangelie. Hier is een man in zijn hulpeloosheid en in zijn noden. Hij is arm; hij is gewond; hij kan niets doen. Maar hij hoeft ook niets te doen, omdat de barmhartige Samaritaan het alles doet. Als u door God onderwezen bent, zult u precies daar gevonden worden waar deze man was, die afkwam van Jeruzalem naar Jericho. Dat wil zeggen, u zult gevonden worden in uw hulpeloosheid, vernederd, niet in staat uzelf op te richten, niet in staat om iets te doen. En het zal geen vreemde zaak zijn, wanneer u een paar priesters en een paar levieten vindt van wie u veel verwacht, en zij helpen u in het geheel niet. U weet wat ik bedoel: uitwendige dingen, ondergeschikte dingen, een gedaante van godzaligheid, eigengerechtigheid, kerkgang.

Schriftgedeelte: Johannes 6 vers 34-58.

Dit moet een zeer plechtige aanleiding geweest zijn. De Heere Jezus had de vijfduizend gevoed, en terwijl Hij hiervan opstond, deed Hij een rede, niet maar over natuurlijk brood, maar betreffende Zichzelf, het Brood des eeuwigen Levens, en in het bijzonder over Zichzelf daar Hij spoedig zou worden gekruisigd voor zondaren.

Het moet een zeer gewichtige, plechtige gelegenheid geweest zijn: het onderwerp, het Brood des eeuwigen Levens en de Prediker, de Zoon van God Zelf. Het moet een verbazingwekkende gelegenheid zijn geweest en wat zien we hier? Het maakt scheiding. Deze liefelijke, gewichtige heilige zaken maken uiteindelijk scheiding: Van toen af gingen velen Zijner discipelen terug, en wandelden niet meer met Hem. Zij bewezen daarmee dat zij nooit ware discipelen geweest waren. Het is een ernstige zaak als wij ons stoten aan deze liefelijke, heilige, gewichtige zaken. En zulke mensen zijn er nog vele, hoewel zij dit naar buiten toe niet vertonen. Ik bedoel dit: men houdt van een paar verhaaltjes en iets betreffende de voorzienigheid. Maar als het komt tot het eten van het vlees en het drinken van het bloed van de Zoon van God, dan zijn zij geërgerd.

Schriftgedeelte: Exodus 12 vers 1-14.

Het meest wezenlijke punt boven alles is het bloed van Christus – geen hoop, geen verlossing, geen hemel zonder het bloed. Wie kan de dierbaarheid van het bloed van de eerste paasnacht naar waarde schatten? Het maakte het gehele verschil tussen leven en dood. Er waren sommige huizen waar geen bloed was – daar was de dood. Er waren andere huizen waar het bloed was – daar was het leven. Welnu, dat was het enige verschil. Het was niet omdat Israël het waardiger was, het meer verdiende. Israëls behoudenis rustte alleen op het bloed en daarop alleen. We lezen daarom dat een lam genomen moest worden, een onbestraffelijk en onbevlekt lam, en daarna moest het lam geslacht en het bloed gestort worden. Dit was nog niet alles. We hebben de plaats van behoudenis nog niet bereikt. Het bloed van het lam moest genomen worden en het moest worden toegepast met een bundeltje hysop. Het moest gesprenkeld worden op de bovendorpel en deurposten van het huis, en dat was waar Israëls behoudenis in lag, in het gesprenkelde, toegepaste bloed.

Schriftgedeelte: Lukas 22 vers 31-34 en 54-62.

Ik veronderstel dat dit de oorsprong is om een weerhaan op de torenspits te hebben. Vele eeuwen geleden was een predikant zo van streek over zijn goddeloze gemeente, dat hij tot hen predikte over Petrus en een haan plaatste op de torenspits zodat, wanneer zij het zagen, zij gedachtig mochten zijn aan Petrus’ zonde en Petrus’ berouw. Ik kende een godzalig man die vele, vele jaren geleden werkzaamheden had over de doop, en sabbat op sabbat ‘s morgens, scheen hij liefelijk ondersteund te worden. ’s Middags spraken de predikanten altijd over de inzettingen van het Evangelie en voelde hij zich schuldig, maar toch ondernam hij niets. Op een middag van de dag des Heeren, toen de predikant over de doop sprak, hoorde hij duidelijk een haan kraaien en het kwam zo op hem af: u bent net zo slecht als Petrus; u verloochent uw Heere en Meester. Toen durfde hij[1].