Schriftgedeelte: Maleáchi 3:1-6, 16-18; 4:1-2.

De tijd waarin we nu gekomen zijn, is algemeen bekend als de Adventstijd. Dit wil niet zeggen dat wij ons houden aan de kerkelijke kalender. Gisteren is gevierd als Adventszondag. Plotseling worden we ons ervan bewust dat het nu al december is! Het is 1 december. Het jaar haast zich naar het einde. Het kerstseizoen zal spoedig aangebroken zijn. Mijn gedachten wat betreft onze gebedssamenkomst waren: mochten we genadig voorbereid zijn. Dat het seizoen ons niet onbewogen, onaangeraakt zou laten en aan ons voorbijgaan; dat de Heilige Geest ons genadig mocht leiden in sommige van de heerlijke waarheden, dat

Schriftgedeelte: Psalm 62.
Dit is een mooie, kleine Psalm en een belangrijk woord is dit woord immers dat steeds weer opnieuw naar voren komt. In feite betekent het eerste woord (in vers 2), waarlijk[1], volgens degenen die het oorspronkelijke Grieks kennen, ook immers.

Dus vinden we hier het punt van wezenlijk belang: Immers is Hij mijn Rotssteen en mijn Heil. Doch gij, o mijn ziel, zwijg Gode. De Heere Jezus Zelf, en Hij alleen, is de Rotssteen, het Fundament waarop wij bouwen. Hij is de Bron van al onze behoeften en wanneer we tot deze gebedssamenkomst komen, is Hij de enige Grond van onze toegang tot God in het gebed, onze enige Pleitgrond, de enige weg waarin we verwachten verhoord te zullen worden. Dit belangrijke woord immers is van wezenlijk belang.

Schriftgedeelte: Spreuken 30:1-19.

Wij weten niet wie deze Agur was die deze verzen heeft geschreven, maar dit weten wij dat hij zeer heldere, gelovige denkbeelden had van Gods grootheid. O, mochten we deze zeer heldere denkbeelden hebben hoe groot God is. De meest onmogelijke dingen zijn voor Hem eenvoudig.

Dus moge er in onze toenaderingen, in het openbaar en in het verborgene, de bewustheid zijn dat onze God, Die het gebed hoort en verhoort, almachtig is.

Schriftgedeelte: Ruth 3.

In dit hoofdstuk vinden we wat Naómi noemt de zaak. Er was slechts één ding wat er werkelijk toe deed, één ding stond bovenaan, één ding was het eerste in Ruth’s gedachten. De zaak. Er zullen tijden in uw leven zijn dat alles door één ding naar de achtergrond geschoven schijnt te worden. Het is voor u de zaak. Diegenen onder u die op school de regering van Hendrik VIII bestudeerd hebben, zullen zich herinneren dat er iets in zijn leven was waarnaar altijd verwezen werd als “de zaak van de koning”. Het was de ene zaak wat bij de koning en in het koninkrijk van belang scheen. Welnu, hier was Ruth en zij had deze zaak. Er is een Schriftplaats die zegt: Die op het Woord verstandiglijk let[1], zal het goede vinden. Zo denken we ook aan Mozes toen hij helpers aanstelde en Israël beval hun zaken tot hen te brengen. Maar als die mannen zaken hadden die zij niet aankonden, die te moeilijk voor hen waren, daarvan zei hij: “Breng die tot mij, en ik zal ze horen”.

Schriftgedeelte: Éfeze 1:15-23

Het is opgemerkt dat dit het langste gebed in het Nieuwe Testament is en u merkt dat aan het begin van dit gebed het woordje daarom is. Nu, dat woordje leidt ons terug naar datgene wat eraan voorafging. Wat is er aan voorafgegaan? Deze wondervolle reeks van die overvloedige zegeningen in Christus, deze zoete openbaring van al de rijkdommen van Gods genade als een schat in Christus bewaard. Hier vinden we alles. Daarom, zegt de apostel. “Als ik over deze dingen denk, als ik over deze zaken mediteer, gaat mijn hart uit en ik smeek en bidt dat God ze ook u zou willen schenken.”

Schriftgedeelte: Psalm 119:9-16.

We vinden hier een vraag, een belangrijke vraag: Waarmede zal de jongeling zijn pad zuiver houden? Natuurlijk geeft het gehele Nieuwe Testament hierop een zeer schoon antwoord, namelijk het bloed van Jezus Christus, Zijn Zoon, reinigt ons van alle zonde. Er is een dierbare fontein geopend tegen de zonde en tegen de onreinheid, en het reinigt Gods volk, jong of oud, van alle zonde.

Schriftgedeelte: Psalm 76.

Aan het begin van deze Psalm is er een strijd, een vreselijke strijd - het breken van de vurige pijlen van de boog, het schild en het zwaard, en het is een heerlijke overwinning voor het volk van God. Ik weet niet of u het opgemerkt hebt terwijl we de Psalm doorlazen, maar de psalmist doet werkelijk een zeer verbazingwekkende verklaring. Hij spreekt van Sion, het huis van God, Sion, de kerk van God, Sion, de tempel van God en hij zegt: Aldaar heeft Hij verbroken de vurige pijlen van den boog, het schild en het zwaard en den krijg. Sela. Met andere woorden, de psalmist zegt dat de strijd niet werkelijk op het slagveld was gewonnen; het was gewonnen door de gebeden van Gods volk in Gods huis.

Schriftgedeelte: Jesaja 53.

Van het oude Israël wordt gezegd dat zij grafschriften gebruikten net zoals wij dat doen vandaag de dag. Een van de godvruchtige theologen zegt dat, toen de Zaligmaker begraven werd, er geen tijd meer was om een grafschrift op Zijn graf te schrijven, omdat Hij spoedig weer zou opstaan, maar de Heilige Geest had reeds Zijn grafschrift geschreven in de afsluitende woorden van dit hoofdstuk: Omdat Hij Zijn ziel uitgestort heeft in den dood, en met de overtreders is geteld geweest; en Hij veler zonde gedragen heeft, en voor de overtreders gebeden heeft.

Schriftgedeelte: Lukas 13:11-17.

Deze wonderen van de Heere Jezus zijn buitengewoon dierbaar. Er worden inderdaad drie zaken in gevonden. Allereerst, ze zijn een zeer heerlijke vertoning van Goddelijke, almachtige kracht; dat Jezus niemand ander is dan de Zoon van God. En dan ten tweede zijn ze godzalige uitingen van Goddelijke erbarming, Goddelijk mededogen. Maar ten derde zijn ze ook alle zoete zinnenbeelden van Evangelische barmhartigheden, Evangelische wonderen, zaken die vandaag de dag nog plaatsvinden.

Schriftgedeelte: Johannes 8:23-36.

Vrijheid is een heel aantrekkelijk woord. Denk aan een arme vogel in een kooi. Denk aan iemand in de gevangenis. Denk aan arme slaven en welk een zoete klank vrijheid is. En zo is het ook voor hen die verlangen naar de Zaligmaker. Een van de voorname ambten van de Heere en Zaligmaker Jezus Christus is om gevangenen in vrijheid te stellen. Dit was het voorname kenmerk dat beloofd was aangaande de komst van de Messias, dat Hij de gevangenen in vrijheid zou stellen.