De praktijk der godzaligheid

Schriftgedeelte: Hebreeën 13.

Misschien meent u dat dit Schriftgedeelte niet lijkt op de taal van de brief aan de Hebreeën. Zovelen van Gods kinderen zijn gezegend met een bijzondere liefde tot deze brief en de reden waarom zij hem liefhebben is, omdat hij zo lieflijk spreekt van onze grote Hogepriester en van Zijn verzoenend offer en Zijn dierbaar bloed en de vele gezegende dingen die in Hem gevonden worden. Op deze wijze heeft de brief aan de Hebreeën van zichzelf een gezegende aard, maar als u bij hoofdstuk 13 komt lijkt het misschien alsof het niet behoort tot de Hebreeën; de taal is zo anders en de zaken schijnen zo te verschillen. Er is echter geen enkele tegenstelling. Zoals in al de andere brieven, blijft de apostel aan het einde stilstaan bij de genadige praktijk. Het lijdt geen twijfel dat u opgemerkt heeft, dat al de brieven beginnen met de leer en de ondervinding, en dan aan het einde is er een zeer ernstige nadruk op de praktijk. En het is een treurige zaak wanneer we met al de brieven vertrouwd zijn uitgezonderd de laatste één of twee hoofdstukken.

Nu, dit hoofdstuk is geen afwijking, niet anders van aard als de rest van de brieven. Dit is de gevolgtrekking van de gehele inhoud. Dit zijn de vruchten van Christus’ offerande. Dit is het gevolg van Zijn hogepriesterlijke bediening en werk. Het eindigt in het hart; het eindigt in het leven. Dit zijn de genadige gevolgen. Werkelijk, hier komt het op neer: prediken is geen doel op zichzelf; het lezen van Gods Woord is geen doel op zichzelf. Het punt waar het om gaat is: heeft de waarheid een heiligende invloed op uw consciëntie en is er enige zoete liefdesdrang om te wandelen in gehoorzaamheid aan de Zoon van God? Dat is de reden voor al deze Evangelische voorschriften, deze Evangelische geboden, alsof de apostel helemaal aan het einde zeggen wilde, dat het niet genoeg is om van Christus te spreken, van Zijn offerande, van Zijn eeuwig priesterschap en Zijn voorbede, als deze genadige gevolgen nooit gekend of gevoeld zijn.

Welke zijn het? Broederlijke liefde - dat het blijve. Het heeft een begin en dan wordt het beproefd. Dat de broederlijke liefde blijve; laat het niet sterven. De herbergzaamheid. Er wordt naar Abraham verwezen. Een vreemdeling kwam tot zijn tent en Abraham, niet wetende wie het was, ontving hem zo vriendelijk. Het bleek de Heere Zelf te zijn. Vergeet de herbergzaamheid niet. Dan de geest van Evangelisch medeleven en liefde voor al degenen in moeite. Gedenk de gevangenen. Gedenkt hen in uw gebeden en gedenkt hen met een vriendelijk woord. En degenen die kwalijk behandeld worden. Dan het huwelijk, een Goddelijke instelling, een van de twee Goddelijke instellingen door God in de hof van Eden ingesteld, nu zo onteerd, zo versmaad, zo lichtvaardig behandeld. Laat het niet alzo zijn onder het belijdend volk van God.

Dan een waarschuwing tegen geldgierigheid. O, wat zou u denken van iemand die zegt dat Christus en Dien gekruisigd de Parel van grote waarde voor hem was, en zijn genegenheden zijn tot aardse bezittingen, rijkdom, eer en genoegens? Uw wandel zij zonder geldgierigheid. Dan een eerbewijs aan die Goddelijke instelling: de bediening van het Evangelie. Gedenkt uw voorgangers. Zij zijn uw voorgangers, zegt de apostel, die u het Woord Gods gesproken hebben; en volgt hun geloof na - niet hun zonden; hun geloof. En volgt hun geloof na, aanschouwende de uitkomst van hun wandel. Dan een waarschuwing tegen vreemde leringen. Welnu, dit is de uitwerking in het hart van de gelovige en in het leven van allen die een aandeel hebben in Christus’ priesterschap. Een ernstige zaak als ons geloof niet werkende is door de liefde; een ernstige zaak als het nooit iets uitwerkt in de praktijk van ons leven. Werkelijk, een aandeel in de gezegende leerstukken van de brief aan de Hebreeën raakt alles wat wij doen, hoe wij ons gedragen, hoe wij onze tijd besteden, en hiertoe zal het komen:

Terwijl onze dagen op aarde verlengd zijn,
Mogen wij die, Heere, aan U wijden.

Welnu, hoe besteden wij onze tijd? Het is niet van u; het is niet uw eigendom. Dat gij uws zelfs niet zijt? Want gij zijt duur gekocht. En ook niet uw tijd. Hoe besteedt u het? Voor uzelf, of is het aan de Heere gewijd?

Er is, temidden van al deze Evangelische geboden, zulk een dierbare belofte. Wat kan Hij meer tegen u zeggen dan wat Hij gezegd heeft? Want Hij heeft gezegd: Ik zal u niet begeven en Ik zal u niet verlaten.

De ziel die op Jezus geleund heeft voor rust,
Zal Ik niet, zal Ik niet overlaten aan zijn vijanden;
Die ziel, hoewel de gehele hel zou trachten die te doen wankelen,
zal Ik nooit, nee nooit, nee nooit verlaten.

Uit: Saturday Evening Meditations, B.A. Ramsbottom.