EEN ADVENTSGEBED

Schriftgedeelte: Maleáchi 3:1-6, 16-18; 4:1-2.

De tijd waarin we nu gekomen zijn, is algemeen bekend als de Adventstijd. Dit wil niet zeggen dat wij ons houden aan de kerkelijke kalender. Gisteren is gevierd als Adventszondag. Plotseling worden we ons ervan bewust dat het nu al december is! Het is 1 december. Het jaar haast zich naar het einde. Het kerstseizoen zal spoedig aangebroken zijn. Mijn gedachten wat betreft onze gebedssamenkomst waren: mochten we genadig voorbereid zijn. Dat het seizoen ons niet onbewogen, onaangeraakt zou laten en aan ons voorbijgaan; dat de Heilige Geest ons genadig mocht leiden in sommige van de heerlijke waarheden, dat

Deze wondervolle zaken! Mochten we samen als gemeente bidden dat deze dingen ons niet voorbijgaan; dat we er ingeleid mochten worden; dat we deelgenoten mochten zijn; dat we mochten doorbreken gelijk die drie krachtige helden van David om tot Bethlehem ’s bornput te komen; dat we boven de ondergeschikte dingen mochten worden verheven.

Vervolgens, aan welke dingen denken wij? Omdat het een korte meditatie is in deze gebedssamenkomst, kan ik deze dingen slechts noemen: heilige dankbaarheid voor alles wat de Heere Jezus gedaan heeft. Doch Gode zij dank voor Zijn onuitsprekelijke gave. Ootmoedig te zijn voor Hem. Men zegt dat die uitnemende godzalige puriteinse prediker, Richard Sibbes, overweldigd was door de ongeëvenaarde nederdaling van de Zoon van God in Zijn mens-wording, omwandelend als de allernederigste onder de mensen. Geloof brengt voorwerpen die ver weg zijn, dichterbij en kan ons tot de kribbe brengen; zonder geloof zal er geen nuttigheid zijn. En nog in het bijzonder de liefde. “Hoe gezegend is deze adventstijd”. Er is geen enkele zegen als er geen druppel liefde in onze harten is. O, mogen onze harten aangeraakt worden met Goddelijke liefde!

En de hoop, temidden van al de donkerheid van deze boze wereld en de duisternis van onze zonde, ons ongeloof en gebrek; die hoop die eeuwig onveranderlijk dezelfde blijft en die gedurende tweeduizend jaar niet is veranderd, dat Christus Jezus in de wereld gekomen is om de zondaren zalig te maken. O, maar niet te vergeten de heilige vreze Gods, dat zal ons eerbied geven, het zal ons afgescheiden doen zijn van de wereld en de geest der wereld en het zal ons doen onderscheiden. Mochten we geholpen worden om onze jonge mensen en kinderen te leren onderscheiden in de schrikwekkende verwarring die er overal is. Sommige dingen die gezongen worden zijn zo mooi, maar andere zijn dwaasheid; sommige zijn godslasterlijk. Moge boven alles, van het begin tot het einde, de vreze des Heeren in onze harten zijn, om de Zaligmaker te verheerlijken. Moge de Heere ons zegenen met de Geest des gebeds in de geest van ons openingslied:

Toon ons die liefhebbende Man
Die de hoven der gelukzaligheid regeert,
De Heere der Heirscharen, de machtige God,
De eeuwige Vredevorst.

Deze meditatie werd gehouden in de Bethelkerk, Luton, door dhr. B.A. Ramsbottom, op maandag 1 december 2014.

Meditatie als bestand downloaden