Jona

Schriftgedeelte: Jona 2.

Er was werkelijk nooit een gebed gelijk aan dat van Jona. Ik denk niet dat enig menselijk persoon ooit in zulk een toestand geweest is en toch ontkwam – verzwolgen te zijn door een grote vis en drie dagen en drie nachten in de buik van de vis te zijn geweest en dan veilig te ontkomen. Ik denk niet dat er ooit zulk een gebed geweest is als dit van Jona.

Er zijn in feite twee soorten moeite waar Gods volk in komt. Sommige moeite halen zij onmiddellijk zichzelf op de hals door hun eigen zonden; van andere moeiten kunt u niet zeggen dat die hen overkomen vanwege enige bijzondere zonde. Laat mij het uitleggen. Zie naar Daniël in de leeuwenkuil. Dat was moeite. U kunt niet zeggen dat hij daarin gebracht was omdat hij enige bijzondere zonde begaan had. Zie naar Jozef geworpen in de gevangenis in Egypte. Dat was moeite. U kunt niet zeggen dat hij daarin geworpen was vanwege een bijzondere zonde. Zie naar die blinde man in het Evangelie. Zij zeiden tot Jezus: “is het dat deze man gezondigd heeft of zijn het zijn ouders?” De Heere Jezus zei dat noch deze man noch zijn ouders gezondigd hadden. Hij bedoelde niet dat zij volmaakt waren, maar Hij bedoelde dat de moeite niet het onmiddellijke gevolg was van hun zonde.

O, maar in andere gevallen is het geheel anders! Zie naar David onder de kastijdende hand van God. Zie op zijn moeite toen dat kind stierf. Hij wist dat dit het onmiddellijk gevolg was van zijn zonden. Zie vervolgens op Jona in de buik van de walvis. Hij wist dat dit het onmiddellijk gevolg van zijn zonden was. Welnu, het is moeilijk om te bidden wanneer u in de laatste soort van moeite bent waarin Jona was, wanneer satan ingeeft dat het nutteloos is te bidden, wanneer satan de gehele schuld op uw rekening zet, wanneer uw consciëntie moet erkennen dat u deze moeite verdient; u hebt uzelf daarin gebracht. Toen bad Jona[1]. Toen. Het verzoendeksel is besprengd met het bloed en schuldige zondaren zijn welkom om daar op te zien en wederom daar op te zien.

Jona was schuldig aan de zonde van ongehoorzaamheid. De Heere gaf hem een eenvoudig, duidelijk bevel, een Jona vocht ertegen. Als de Heere u zegt iets te doen, verzeker u om het te doen, tenzij u ook wilt eindigen in de buik van de walvis. U weet wat ik bedoel. De Heere zei Jona dat er iets was, wat hij moest doen. Let wel, we kunnen er niets aan doen maar wij voelen ons verbonden aan de arme Jona. Hem is gezegd naar Ninevé te gaan en bekering te prediken. Ik denk niet dat iemand van ons lust tot deze taak gehad zou hebben. U zou geen lust hebben te gaan en te staan in het midden van een drukke plaats of stad en het volk vanwege hun zonden te bestraffen als zij voorbijgaan. U kunt er niets aan doen maar u voelt zich verbonden aan Jona. Hij zocht echter te vluchten van de tegenwoordigheid van God. Toch moest Jona ondanks alles gaan, en zo ook u. Maar hij had een stormachtige reis. Hij moest een grote beproeving ondergaan voordat hij gebracht werd tot het punt van gehoorzaamheid.

Dit moet ik zeggen: Jona vocht tegen God, was ongehoorzaam aan God, zocht te vluchten van God, en toch scheen alles goed te gaan. Het is geen teken van Gods gunst, alleen omdat alles goed schijnt te gaan. Alles scheen goed te gaan, maar Jona bereikte nimmer Tarsis. In plaats daarvan belandde hij in de buik van de walvis. Maar, toen bad Jona.

Hier is een liefelijk woord. De Heilige Geest heeft dit opgetekend: Toen bad Jona tot den HEERE zijn God. Jona had grotelijks gezondigd, maar de Heere was nog steeds zijn God; daar was een vereniging die niet verbroken kon worden. Al de ongehoorzaamheid van Jona kon dit niet veranderen. De Heere had hem op dezelfde wijze lief, hoewel hij onder de kastijdende hand van de Heere was. Den HEERE zijn God. O, dat u dat mocht ondervinden; het is een band die niet verbroken kan worden.

Opstandig zijt gij geweest,
En zijt nog steeds opstandig,
Maar daar Ik u in liefde heb opgenomen,
Zal Ik Mijn belofte vervullen.

Nu, Jona was zeer vernederd. Misschien gevoelt u ook vernederd te zijn; misschien gevoelt u zich neergeslagen. Jona gevoelde meer dan neergeslagen te zijn; hij gevoelde uitgestoten te zijn van voor de ogen des Heeren. Doch u zult vele dingen hebben om u neer te drukken en om u te vernederen in uw ziel: omstandigheden, omgang met anderen en in Gods kerk, en soms zult u nauwelijks weten waarom u neergeslagen bent. Maar er zijn vele dingen om u neer te drukken en om u te vernederen.

Er is een woord en hier is de letterlijke vervulling ervan: Gij, Die mij vele benauwdheden en kwaden hebt doen zien, zult mij weder levend maken, en zult mij weder ophalen uit de afgronden der aarde. Jona had vele benauwdheden en kwaden en hij was vernederd tot in de diepten van de zee en de Heere maakte hem weder levend en haalde hem weder op.

De Heere Jezus sprak bij een of twee gelegenheden over Jona. Bij één gelegenheid zei Hij dit: Want gelijk Jona drie dagen en drie nachten was in den buik van den walvis, alzo zal de Zoon des mensen drie dagen en drie nachten wezen in het hart der aarde. Dus dit is een beeld van Christus’ dood, begrafenis en heerlijke opstanding. Waar het om gaat is, dat hier de kracht van de opstanding gevonden wordt. Jona’s verlossing was werkelijk een opstanding; hij was zo goed als dood. Dat is wat wij begeren: de kracht Zijner opstanding. Misschien heeft u een hoop en u gevoelt het zo goed als dood te zijn. De Heere kan het weder ophalen. Misschien heeft u een oefening gehad en u denkt dat die zo goed als dood is, en misschien bent u vernederd en u gevoelt dat de “dood binnen in u is, en overal rondom u”, maar de kracht Zijner opstanding kan u weder ophalen.

Het was een onmogelijk geval. Zo moet het geweest zijn voor Jona naar beide kanten: enerzijds vanwege zijn zonden en anderzijds vanwege de vreselijke omstandigheden waarin hij was. Maar het ging de kracht van God of de genade van God niet te boven. Jona zag nochtans de heilige tempel. Misschien vraagt u: waarom zag hij niet op de Heere? Waarom zich druk maken over de tempel? Wel, vergeet niet, dit was een uitwendige beschikking, en wat was er in de tempel te Jeruzalem? Daar was het offer, het geslachte lam, het gestorte bloed, het gesprenkelde bloed, een naar binnen gaande hogepriester, geofferde wierook, gemaakte voorbede, alles sprak van Christus en Zijn grote verlossing. Dat was de tempel, en dat is het waar Jona als een zondaar op zag. Alles was daar voor een schuldige zondaar. De dichter heeft een liefelijk vers met betrekking tot dit punt in dat gezang aangaande de dienst en de persoon van Christus:

Is Hij een Tempel? Ik heb lief
De inwonende majesteit en kracht;
En nog steeds tot Zijn zeer heilige plaats,
Richt ik mijn aangezicht, wanneer ik bid.

Maar het is wederom zien. Misschien heeft u vele malen gezien. Welnu, mocht u wederom zien en lieflijk ervaren dat het niet tevergeefs is.

En ik zeide: Ik ben uitgestoten van voor Uw ogen; nochtans zal ik den tempel uwer heiligheid weder aanschouwen. Maar nu het besluit. Jona eindigde op deze manier: Het heil is des HEEREN. Hij moest ondervinden dat het de Heere was Die alles deed. Jona in die lage staat was hulpeloos; er was niets dat hij doen kon om zichzelf te bevrijden. Het heil is des HEEREN. En werkelijk, de verlossing van een zondaar van de dood en de hel door de Heere Jezus, is precies hetzelfde.

Geen arm kan uw wanhopig geval bereiken,
dan die van Hem Wiens naam waarheid en genade is.

U bent even hulpeloos, en misschien gevoelt u het, gelijk de arme Jona in de buik van de walvis, maar: Het heil is des HEEREN. Dat wil zeggen dat de Heere Jezus alles moet doen. Dat is wat u gevoelt; dat is wat u begeert; dat is precies hetgeen de Heere doet.

En als dat gebed was, was het een verhoord gebed, en als de Heere uw gebeden verhoort, verhoort Hij ze volmaakt, volkomen. De HEERE nu sprak tot den vis.

Schepselen van iedere vorm en omvang
Zijn alle onder Zijn bestuur.

De HEERE nu sprak tot den vis en het gehoorzaamde. Er was meer gehoorzaamheid bij de walvis dan er eerst bij Jona was.

En dit is het wat voor mij naar voren komt: De vis spuwde Jona uit op het droge. Welnu, het was een volkomen herstel. Het spuwde Jona niet uit midden in de zee, zodat hij nog een halve mijl naar de kust zou moeten zwemmen; het spuwde Jona uit op het droge. Is er niet iemand van u die de schoonheid hiervan kan zien in uw eigen geval? Toen de Heere u verloste, was het een volkomen verlossing.

[1] De Statenvertaling heeft: En Jona bad. Wij volgen hier de Engelse A.V.

Uit: Saturday Evening Meditations, B.A. Ramsbottom.