Werp uw last op de Heere

Schriftgedeelte: Psalm 55.

David scheen een last[1] te hebben, speciaal in deze Psalm. Het was deze ongewone, verwarrende, raadselachtige zaak, dat zijn geliefde vriend Achitofel, die hij zo hartelijk liefhad en achtte als een kind van God, zich tegen hem keerde en verloren ging in zijn zonde; en dit was te zwaar voor David. Aan het einde van de psalm vraagt hij ons te doen wat hij gedaan had aan het begin: zijn last op de Heere te werpen.

Welnu, u weet wat een last is. Al Gods kinderen hebben er twee, geestelijk en in de voorzienigheid, en zoals Issaschar liggen zij neder tussen twee pakken. U weet wat lasten zijn. Het zijn dingen die te zwaar voor u zijn, dingen die u niet aankunt, dingen die u neerdrukken, dingen waarvan u voelt dat u er onder gaat verzinken. En de nadruk hier is: Uw last. Welnu, ik kan vele verschillende lasten opnoemen en die van u erbuiten laten. De Heere zegt, uw last, werp het op de Heere. De Heere Jezus is de grote Last-drager. De grootste last, Die hij ooit droeg, waren de Hem toegerekende zonden.

In de dag van Zijn gramschap legde de Heere
Onze zonden op het Lam, en Hij droeg ze weg.

Welnu, dat was de grote last, Hij droeg het, en Hij droeg het weg. En nu opgestaan, verhoogd, verheerlijkt, behaagt het Hem nog steeds om lasten te dragen.

Er is teer mededogen in dit woord; er is ook Goddelijke kracht. Welnu, hoe zult u uw last op de Heere werpen? Door gebed - en dat betekent niet vele woorden. Het kan alleen een zucht of een opwaartse blik van het oog zijn, maar u werpt die last op de Heere. En laat mij één ding zeggen. Als wij niet oppassen, werpen wij onze last op de Heere in het gebed, en dan een paar minuten later bemerken wij dat wij het teruggenomen hebben en proberen om het zelf te dragen. Dus u heeft genade nodig om uw last op de Heere te werpen, en dan heeft u genade nodig om het daar te laten, omdat wij in onze dwaasheid ons gedragen en handelen alsof wij onze lasten beter kunnen dragen dan Christus, en dat is tot oneer van Hem. Het behaagt de Heere lasten te dragen. En laat ons duidelijk zijn, Hij heeft hier niet beloofd om de last weg te nemen. Soms doet Hij dat; soms doet Hij dat niet; maar Hij heeft beloofd om te ondersteunen en dat, in zijn liefelijke eenvoudigheid, betekent, dat Hij u zal staande houden.

Hoe kan ik verzinken met zulk een Ondersteuner,
Die de wereld en alle dingen staande houdt?

Welnu, hij belooft u staande te houden door Zijn eeuwige, genadige, machtige arm.

Er zijn sommige lasten die u moet dragen. Een predikant heeft een last die de Heere niet wil wegnemen totdat hij sterft. Er zijn verschillende lasten die sommigen van Gods volk moeten dragen. Er is de last van onze godzalige wandel. De Heere zal het niet wegnemen; u moet het dragen tot u sterft, totdat u uw bevlekte klederen zult wassen in het bloed van het Lam. En soms is er een last in verdrukking, die u al uw dagen zult moeten dragen. Welnu, soms neemt de Heere in liefde en genade de last weg, maar niet altijd. Maar één ding is zeker: er zal algenoegzame genade zijn, en die genade zal ondersteunen, die genade zal bijstaan en daarom kunt u nooit bewogen worden. Vaak bewogen in uw gevoelens; nooit bewogen van de Rots.

[1] De Engelse vertaling heeft burden, wat last betekent.

Uit: Saturday Evening Meditations, B.A. Ramsbottom.